by

οι εαυτοί

είναι εκείνο το τρελό πράγμα

που μας ενώνει

και μας χωρίζει

εμείς

που πολεμάμε αυτό που είμαστε

γιατί δεν το θελήσαμε

έγινε

γίναμε

μα εκείνο δεν σβήνει

θέλει να είναι αυτό που είναι

κι εμείς δεν το αφήνουμε

αυτό είναι που με ταράζει

Advertisement
by

πως είσαι

εγκλωβισμένη σ’ εναν κόσμο χωρίς την ποίηση των λέξεών σου

έχω για να κρατιέμαι μονάχα κάτι λίγα ψίχουλα

σκόρπια

στην αιωνιότητα που βυθίστηκα γιατί λείπεις

εσύ με την αοριστία σου που μ’ έμαθε πως κλίνεται η αμηχανία

μα -πόσο μάταιο- τώρα όλα ένα μηδέν

δίχως αρχή και τέλος

δεν ανασαίνω

δεν σε φτάνω

εγώ στο μηδέν

εσύ στο άπειρο

by

Τι γύρευες;

Τύφλα στο μεθύσι

μ’ έλουσες με τέτοιον έρωτα

που ονειρεύομαι ακόμα την ανάσα σου

που μ’ απαρνήθηκε

κι οι κόρες βούρκωσαν

κι έσταξαν θάλασσες γεμάτες αρμύρα

σαν το πρώτο μας φιλί

που ‘χε μια γεύση τρικυμίας -ε, μπύρας-

μα τι γύρευες;

by

Nocturne

δυο πληγωμένες ψυχές

που ζητάνε η μια την άλλη

μέσα σε άδειες φωτογραφίες

και κενά μηνύματα

αυτό μας έμεινε

αυτό που λείπει

by

άφησε εμένα να σε ψάξω

εγώ δεν ήθελα μια ήσυχη ζωή

…….

ένα γκρίζο σύννεφο

σκέπασε τον μπλε ουρανό

και γέμισε ο κόσμος σκιές

κι έβρεξε

και πλημμύρισα ήχους

by

Εκείνο

Μέχρι να συμβεί παραπονιέσαι που δεν συμβαίνει

κι όταν συμβεί παραπονιέσαι που συνέβη.

Ποιο?

Ο έρωτας.

Κι εγώ -κι εσύ- έξω από αυτόν.

Γιατί?

Για μια λέξη μόνο.

Ποια?

Εκείνο.

Ζήλεψες?

Ναι.

Ενοχές που σου κάνουν το μυαλό κουρέλι και το στομάχι κόμπο.

Κλείνεσαι σπίτι, βουλιάζεις στο κρεβάτι και περιμένεις ένα τέλος.

Κι αρχίζουν να έρχονται το ένα τέλος μετά το άλλο.

by

Νυχτερινό

μ’ αποχαιρέτησες

μ’ ένα φιλί

χαμογελούσες 

όπως κάθε άλλη φορά

μόνο που ήταν η τελευταία

μου είπες να μην κλάψω

κι εγώ στο υποσχέθηκα

μα μόλις γύρισες την πλάτη

έχυσα μια θάλασσα στη θάλασσα

γιατί το τέλος γυρισμό δεν έχει

by

Απλώς αμυγδαλίτιδα

Μες το κατακαλόκαιρο και πάνω που αποφάσισες -από Δευτέρα- να πας γυμναστήριο ανεβάζεις πυρετό 39 -ακατέβατο, πονάνε τα κόκαλά σου και οι αμυγδαλές σου έχουν γίνει σαν μπαλάκια του τένις! Αναστατώνεσαι βραδιάτικα, αναστατώνεις και τον Άκη. Πηγαίνεις στο νοσοκομείο, στα επείγοντα. Προφανώς και δεν υπάρχει κάποιος να σου πει που να απευθυνθείς ή που να περιμένεις. Μπαίνεις χύμα μέσα στην αίθουσα των επειγόντων περιστατικών όπου εξετάζονται άλλοι ασθενείς με ανοιχτές κουρτίνες, στέκεσαι σαν χάνος και περιμένεις μέχρι να σε προσέξει κάποιος.

«Τι έχετε?»  

«Πυρετό και πονάει ο λαιμός μου.»

«Γιατί?»

Σηκώνω τους ώμους -αν ήξερα δεν θα ήμουν εδώ!

«Μάλιστα, περάστε έξω και θα σας φωνάξουμε.»

Πως θα με φωνάξει? Κοπελιά με τον πυρετό?

Περιμένω μία ώρα κι ένα τέταρτο! Φυσικά δεν με έχουν φωνάξει. Ξαναμπαίνω μέσα.

«Είπα θα σας φωνάξω! Πως σας λένε?»

Οκ, τώρα πήρε το όνομα, έχω μία ελπίδα παραπάνω. Μετά από κανένα μισάωρο με φωνάζει. Κοιτάζει το λαιμό.

«Αμυγδαλίτιδα. Μην ανησυχείς, θα πάρεις μια αντιβιωσούλα και θα είσαι μια χαρά.»

Πηγαίνεις σ’ ένα εφημερεύον φαρμακείο μιας και είναι αργά. Η αντιβιωσούλα είναι 2 κουτιά των 20 ευρώ, το σύνολο 40! Μετά την αμυγδαλίτιδα ακολουθεί εγκεφαλικό. Τέλος πάντων την παίρνεις και για να γλιτώσεις κάποια χρήματα μπαίνεις σε μια διαδικασία που λέγεται «γράφω τα φάρμακα» διαρκεί περίπου 3 ώρες και προκαλεί νευρικές διαταραχές!

Ακολουθείς την θεραπεία 2 εβδομάδων. Όταν ολοκληρωθεί είσαι χαρούμενος που έγινες καλά! Χα! Μετά από 2 ημέρες που έχεις σταματήσει την αντιβίωση πρήζονται ξανά οι αμυγδαλές σου και δεν μπορείς να καταπιείς το ίδιο σου το σάλιο. Μιλάμε για πόνο! Ξανά-μανά στο νοσοκομείο. Το ίδιο σκηνικό με την αναμονή κλπ. Λες το ιστορικό της κατάστασης στον γιατρό.

«Δεν έχεις τίποτα. Μια μικρή αμυχή και είναι ερεθισμένος ο λαιμός. Πάρε παυσίπονα και γαργάρες.»

«Γιατρέ, πονάω!»

«Κάνε αυτό που σου λέω και θα περάσει.»

Περνάνε πέντε μέρες ακολουθώντας τις οδηγίες, κοντεύεις να γίνεις κοτόπουλο από τα παυσίπονα αλλά και χωρίς αυτά δεν μπορείς ούτε νερό να πιείς.

Ξανά λοιπόν στο νοσοκομείο. Αυτή τη φορά έχεις βάλει μέσον! Σίγουρα έχεις γλιτώσει την αναμονή! Κάνεις αυτό που έπρεπε να έχει κάνει από την πρώτη φορά ο γιατρός. Μικροβιολογικό τεστ για την ανίχνευση του μικροβίου. Ανακαλύπτεις ότι ο γιατρός την πρώτη φορά σου έδωσε ελαφρά τη καρδία λάθος αντιβίωση. Βρίζεις! Έχεις επιβαρύνει τον οργανισμό σου με άχρηστα φάρμακα, το πρόβλημά σου δεν λύθηκε, έχει πάει 1 μήνα πίσω η μελέτη μονωδίας. Ακόμη άκρη δεν έβγαλες. Αναμονή άλλες 4 μέρες για τα αποτελέσματα της μικροβιολογικής εξέτασης που -ελπίζεις ότι- θα ορίσει την κατάλληλη θεραπεία.

Κι αναρωτιέσαι τις πταίει..? Ο γιατρός που σε προσπέρασε στο ντούκου, το κράτος και το σύστημα υγείας, ή εσύ που δεν είχες λεφτά να πας σε ιδιώτη..? Τις..?

Τουλάχιστον ξεκίνησες yoga και pilates.